เป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งค่ะ ไม่ค่อยได้คุยกับใคร เคยมีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน คนนึงจากมัธยม พอแยกย้ายไปเรียนมหาลัยก็ห่างกัน แต่ก็มีคุยกันบ้าง ตอนนี้ทำงาน มีแฟนแล้วยิ่งห่างกันไปใหญ่
ส่วนอีกคนเจอกันตอนเรียนมหาลัย พอจบมาทำงานคนละที่เขาอยู่กทม. เราอยู่จ.ใกล้เคียง จะชอบนัดเจอกันเดือนละครั้ง แล้วก็คุยกันบ่อยกว่า แต่ตอนนี้มีแฟนแล้วเหมือนกัน จากที่เราเคยเป็นอันดับแรกของเขา มีอะไรก็เล่าให้ฟัง ก็ห่างกันขึ้น
3-4 ปี ที่ผ่านมา ก็สนิทกับเพื่อนจากโลกออนไลน์ส่วนนึง แต่พอไม่ได้มีแอคทิวิตี้ร่วมกัน ก็ห่างกันอีกแหละ
เพื่อนที่ออฟฟิศนี่ยิ่งไม่สนิทเลย จะมีแค่น้องคนนึงที่เข้ามาพร้อมกันที่เราจะปรับทุกข์ด้วยได้ แต่น้องก็จะลาออกแล้ว นอกนั้นคุยกันเฮฮาได้ แต่พอเขาชวนไปไหนเราไม่ค่อยไป เพราะเราคนละสาย ไม่ชอบปาร์ตี้ เสียงดัง ไม่กินเหล้า ขนาดงานบายเนียร์ตอนปี 4 ที่จัดในร้านเหล้าเรายังกินแค่ข้าว แล้วพอเริ่มกินเหล้ากัน เราก็ขอกลับ
ระหว่างที่คบกับเพื่อนที่กล่าวมาด้านบน เรามักเป็นคนที่เพื่อนจะปรึกษาเรื่องต่าง ๆ ด้วยเสมอ หลายคนบอกว่าพูดกับเราแล้วสบายใจ เราเข้าใจ และรู้ใจ ซึ่งเราก็ดีใจที่ได้เป็นคนที่เขานึกถึงในอันดับต้นๆ
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว และเราไม่อยากรู้สึกแย่ หรือน้อยใจใครอีก เราอยากอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องมีเพื่อนค่ะ อยากถามว่ามีใครใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอดมั้ยคะ เวลาไม่สบายใจ หรือต้องการใครสักคนจะปรึกษาใคร พ่อแม่เราก็โทรไปร้องไห้ด้วยไม่ได้ เพราะจะโดนว่าประจำ เราควรเริ่มใช้ชีวิตโดยไม่มีเพื่อนยังไงดีคะ ตอนนี้เราเหนื่อยมาก และไม่อยากเป็นแบบนี่อีกแล้ว โตแล้ว ไม่อยากเอาความรู้สึกไปผูกกับใคร และก็ไม่อยากเข้าไปเป็นความปสด.ในชีวิตใครด้วย
ใครพอจะแนะนำได้ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
แนะนำการใช้ชีวิตโดยไม่มีเพื่อนหน่อยค่ะ
ส่วนอีกคนเจอกันตอนเรียนมหาลัย พอจบมาทำงานคนละที่เขาอยู่กทม. เราอยู่จ.ใกล้เคียง จะชอบนัดเจอกันเดือนละครั้ง แล้วก็คุยกันบ่อยกว่า แต่ตอนนี้มีแฟนแล้วเหมือนกัน จากที่เราเคยเป็นอันดับแรกของเขา มีอะไรก็เล่าให้ฟัง ก็ห่างกันขึ้น
3-4 ปี ที่ผ่านมา ก็สนิทกับเพื่อนจากโลกออนไลน์ส่วนนึง แต่พอไม่ได้มีแอคทิวิตี้ร่วมกัน ก็ห่างกันอีกแหละ
เพื่อนที่ออฟฟิศนี่ยิ่งไม่สนิทเลย จะมีแค่น้องคนนึงที่เข้ามาพร้อมกันที่เราจะปรับทุกข์ด้วยได้ แต่น้องก็จะลาออกแล้ว นอกนั้นคุยกันเฮฮาได้ แต่พอเขาชวนไปไหนเราไม่ค่อยไป เพราะเราคนละสาย ไม่ชอบปาร์ตี้ เสียงดัง ไม่กินเหล้า ขนาดงานบายเนียร์ตอนปี 4 ที่จัดในร้านเหล้าเรายังกินแค่ข้าว แล้วพอเริ่มกินเหล้ากัน เราก็ขอกลับ
ระหว่างที่คบกับเพื่อนที่กล่าวมาด้านบน เรามักเป็นคนที่เพื่อนจะปรึกษาเรื่องต่าง ๆ ด้วยเสมอ หลายคนบอกว่าพูดกับเราแล้วสบายใจ เราเข้าใจ และรู้ใจ ซึ่งเราก็ดีใจที่ได้เป็นคนที่เขานึกถึงในอันดับต้นๆ
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว และเราไม่อยากรู้สึกแย่ หรือน้อยใจใครอีก เราอยากอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องมีเพื่อนค่ะ อยากถามว่ามีใครใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอดมั้ยคะ เวลาไม่สบายใจ หรือต้องการใครสักคนจะปรึกษาใคร พ่อแม่เราก็โทรไปร้องไห้ด้วยไม่ได้ เพราะจะโดนว่าประจำ เราควรเริ่มใช้ชีวิตโดยไม่มีเพื่อนยังไงดีคะ ตอนนี้เราเหนื่อยมาก และไม่อยากเป็นแบบนี่อีกแล้ว โตแล้ว ไม่อยากเอาความรู้สึกไปผูกกับใคร และก็ไม่อยากเข้าไปเป็นความปสด.ในชีวิตใครด้วย
ใครพอจะแนะนำได้ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ